William Lindhout en Suzanne Glerum
Twee werelden op een fundament van penseelstreken: de beleving van de binnenwereld bij William Lindhout en de innerlijke beleving van de buitenwereld bij Suzanne Ulerum. Twee deelnemers aan deze expositie in het Oude Raadhuis.
William Lindhout (1941-2014) woonde met zijn vrouw Else tweehoog aan een Amsterdamse gracht. De woonkamer geeft uitzicht op het kerkgebouw de Duif en Williams atelier aan huis (dat hij 'de salon' noemde) kijkt uit op de Amstelkerk. Het diepzinnige werk van William sluit perfect aan op deze locatie. In zijn aquarellen onderzoekt hij de krochten van zijn ziel, met een resultaat dat niet alleen de toeschouwer maar ook de maker moet verrassen. Hij schilderde niet op aquarelpapier, maar op lithopapier dat de verf beter opzuigt, waardoor het beeld matter en gelijkmatiger werd. William noemde zich uitdrukkelijk 'geen surrealist maar absurdist'. En dat zie je.
Hij verbond zonderlinge mensfiguren en merkwaardige voorwerpen met elkaar: de waarneming verliest zijn vertrouwde dimensies: het kleine wordt groot en het grote wordt klein. Het perspectief wordt uit elkaar gerukt: flarden uit ver schillende perioden uit de kunstgeschiedenis komen voorbij.
In memoriam:
Stichting KCA heeft met verdriet kennis genomen van het overlijden van beeldend kunstenaar William Lindhout op 5 januari 2014. Drie weken daarvoor werd zijn tentoonstelling in het Oude Raadhuis ingericht en geopend. Een evenement waar hij al een jaar lang naar uit zag en waar hij, te midden van vele kunstvrienden, van genoot. Briljante schilderijen met titels als “hemelse dobbelaars” en “de schildersblik” uit zijn bloeitijd getuigen van een grote scheppende kracht.
Twee keer eerder exposeerde Lindhout met vergelijkbaar surrealistische werk in Aalsmeer. Dit keer samen met de landschapsschilderijen van Suzan Glerum, één van zijn leerlingen van de Rietveld Academie. Voor de tentoonstelling maakte hij recent dertig wonderlijke portretten van mensen, apen en andere tronies.
Als jongetje tekende William Lindhout met stoepkrijt op de Singelgracht. Jaap Hillenius ontdekte hem en moedigde hem aan. Williams tekentalent wordt door kunstenaars en kunstkenners geprezen evenals zijn kleurgebruik. Het was bijzonder inspirerend om tentoonstellingen te maken met zo’n gedreven, gerespecteerd kunstenaar. Zijn hoogwaardige inbreng was altijd betrokken en actueel, net zoals zijn kunstenaarschap. Na zijn intrek in een nieuw atelier in Amsterdam-West zou hij zich weer gaan richten op zijn kunstenaarschap. Dat dit niet zo heeft mogen zijn is intens triest. We zullen een eigenzinnig kunstenaar en een inspirerende vriend missen.
Annefie van Itterzon
Suzanne Glerum (1960) heeft 'op de Rietveld' nog les gehad van William Lindhout. En als iemand de kans heeft aangegrepen om haar eigen weg te gaan dan is zij het wel. Een groter contrast van naar werk met dat van haar leermeester is niet denkbaar.
Haar atelier bevindt zich in een voormalig kraakpand aan de Overtoom, is via rommelige gangetjes bereikbaar op de benedenverdieping en kijkt uit op een groene achtertuin. Licht en stilte, met beide benen vast op de aarde geplant, zo werkt Suzanne. Zij schildert pasteus, met grote streken dik opgebrachte olieverf het licht van het wijde Hollandse land. "Ik ga uit van de materie, en dat is verf" heeft Karei Appel gezegd en Suzanne kan hem dat na zeggen. Niet veel kunstenaars kunnen de modder, de watervlaktes en de aardkluiten zo laten glanzen als Suzanne dat doet.
Zij noemt zichzelf een laatbloeier, ze was dertig toen ze de Gerrit Rietveld Academie verliet En er zijn niet veel afgestudeerden van haar jaargang die zich als kunstenaar hebben weten te staan de te houden. Maar Suzanne wel. Het schilderen is een permanente levensbehoefte waar ze absoluut niet buiten kan. De gedrevenheid spat van haar werk af. Zij is in staat de toeschouwer haar beleving mee te laten beleven.
Kunsthistorica Gerda van Ham (links op de foto) verzorgde op 15 december de opening. Lees hier haar speech.
Deze expositie was te zien in: Het Oude Raadhuis (google map)
